من با اون جملات اول بیشتر موافقم :)

من موقعی که راهنمایی و اوایل دبیرستان بودم تیم مورد علاقه داشتم و خیلی خوش می گذشت کل کل می کردیم :)) 

بعد از اوناصلا تو مود این چیزها نبودم و البته طرفدارای دو آتیشه رو هیچوقت درک نکردم ولی برای اینکه الکی خوشحال و هیجان زده بشی سرگرمی خوبی هست :) 

فوتبال انقدر حاشیه های زشت داره که دیگه دل و دماغ طرفداری نمی مونه. حس من راجع بهش یه جورایی همون پاراگراف اولته به انضمام جمله قبلی ام.

دلخوشی های کوچیکی که ذات شون خوب باشه بهتر از دلخوشی و هیجان های مثلا بزرگتریه که مشکل بنیانی دارن. به دل خوشی های خوب خودت باید افتخار کنی حسنا جون. 

امروز یه کار کوچیک برای خودت بکن. از اون گلدوزی یاد گرفتن ها یا ... بازم از ایده ۲۰ ساعت آموزش :)‌ مشتاقم بدونم دیگه چی رو میشه توی ۲۰ ساعت یاد گرفت. 

کل کل کردن سر تیم ورزشی حس پوچی میده بهم:| کلا بهتر نیست به جای تماشای ورزش کردن بقیه آدم همون وقتو بزاره و خودش ورزش کنه؟D:

اصلا این شادی ها بعد از برد تیم محبوبت چنان لذتی داره که نگو و نپرس.

بابابزرگ من خیلی تماشای فوتبال رو دوست داشت تازه طرفدار تیم بخصوصی هم بود :) و با این که می گفت اونا اونجا دارن بازی می کنن و پولشو می گیرن و کیفشو می برن و ما چرا باید اینجا خوشحال باشیم اصلا و این حرفا  و حرفایی شبیه شما بازم ته دلش کیف می کرد از دیدن بازی تیم محبوبش و بردشون :)))

ولی عجب شب خوشی بود. مخصوصا اون گل دقیقه نودی ^_^ و پنالتی ها و :))))))))) 

هورررررررررررررررراااااااا :)

و می فهمم چی می گی :)) خدا رو چه دیدی شاید تو هم یه روزی طرفدار یه تیم شدی ؛) و با برداشون بالا پایین پریدی.

اصلا کامنتا رو دیدم قلبم گرفت :دی

اصلا زشتی های حاشیه فوتبال به کنار مثل سکانس های زشت بعضی فیلم و سریال ها؛ ما فوتبالو به خاطر خودش می بینیم. از فوتبال هم می شه چیز یاد گرفت. البته من خیلی به ندرت می بینم دیگه ولی هیجانش قابل انکار نیست :) هر چیزی قشنگیای خودشو داره مثل زندگی!

یا اصلا آدم زندگی خودشو می کنه ولی دیدن زندگی بقیه تو فیلما هم لذت خودشو داره.