چقدر به طرز شگفت‌آوری خوب نوشتید! 
و چقدر بیان دیدگاه زیر این پست سخته...

...راستش مطمئن نیستم حکومت درونی به صورت دموکرات جواب بده چون ما فقط مغز نیستیم. ما میل‌ها و خواستنی‌هایی داریم که متاسفانه در عرض هم نیستند تا بتونیم اینقدر راحت دست به انتخاب بزنیم. خواستنی‌هامون در طول همدیگه هستن و برای رسیدن به خواسته عمیق تر باید از خواسته سطحی تر عبور کنیم. 

کار وقتی سخت تر میشه که خواسته عمیق تر ناپیداست و خواسته سطحی در دسترس... و باید به این فکر که "از کجا معلوم وجود داشته باشه" غلبه کنیم و حرکت کنیم...که البته گاهی اوقات هم حرکت نمی کنیم و با ولع به داشته های کوچیک مون می چسبیم!

این دور موندن از زمینه خیلی اشتباه ها که بعضا در دین بهش توصیه میشه احتمالا به این معنیه که از دل حکومت دموکراتیک  _به این شیوه که شما توصیف کردید_  به سختی مسلمان بیرون میاد.

فراتر از همه این حرف ها: نمی دانم. 

خواسته های ما معمولا سطح و عمق دارن...و ما در هر لحظه بین حداقل دوتا خواستنی مخیر شدیم. ساعت سه نصفه شب قطعا مثال های دقیقی به ذهنم نمی رسه اما...مثلا دیدید وقتی یه نفر حرف زشتی بهمون می زنه، خیلی دوست داریم تو اوج عصبانیت ما هم یه فوش آبدار بهش بدیم.

یه نفر همین کار رو می کنه...یعنی با یه فوش آبدار جوابش رو میده.

یه نفر دیگه اما به خاطر خدا صبر می کنه و جواب نمیده.

لذت کدوم بالاتره؟ به نظرم لذت اونی که صبر کرده بالاتر و عمیق تره.

اگه فوش رو میداد لذت اولیه جواب دادن رو به دست میاورد اما لذت عمیق تر صبر کردن رو از دست میداد.

اما هر دو با هم قابل جمع نیست. این یعنی در طول هم هستن.

مثال بزرگترش میشه همین پاداش های اخروی.

ما امروز از خیلی از لذت ها چشم پوشی می کنیم تا بتونیم فردا از بهشت وعده داده شده لذت ببریم. و این کارها قابل جمع نیستن. یعنی ناچاراً باید برای لذت بالاتری به نام بهشت از لذت پایین تری به نام غیبت کردن و و و ... چشم پوشید.

+ این که چرا باید از یه خواست هبرای رسیدن به خواسته مهم تر چشم پوشید هم به خاطر اینه که سرمایه انسان از نظر زمان و مکان و ثروت و قدرت محدوده اما نیازهاش نامحدود. پس مجبور به انتخابه.

توی صحبت های خودتون هم این هست. قطعا گشت و گذار توی اینستا و بازی کردن از خوندن یه کتاب نچسب درسی در لحظه لذت بیشتری داره. اما شما گاهی از این لذت عبور می کنید و اون کتاب رو می خونید تا به لذت عمیق تری برسید. و تصدیق می فرمایید که نمیشه هم بازی کرد و از بازی چشم نپوشید...و هم به لذت موفقیت ناشی از خوندن فلان کتاب علمی دست پیدا کرد.

++ اینکه چرا مسلمون از حکومت دموکراتی که توصیف کردید بیرون نمیاد...؛

اول باید بدونیم مسلمون طبق این تعریف یعنی کسی که تسلیم حرف خدا شده...از خواسته های سطحی عبور کرده و به طاعت رسیده. طاعت هم معمولا از دل گذشتن از تمایلات سطحی و رسیدن به لذت های عمیق تر بیرون میاد دیگه (دروغ نگو، غیبت نکن، فحش نده، زنا نکن، دوست غیر همجنس نداشته باش، پرخاش نکن و... ).

خب...رسیدن به این تمایلات عمیق چندتا مشکل داره. اول اینکه به راحتی تمایلات سطحی (چرخیدن توی اینستا) قابل تجربه نیستن. یعنی برعکس خواسته های دم دستی که آدم لذتشون رو لمس می کنه و می چشه و بعد دنبالشون میره، اینجا باید دنبالشون بره تا بعد از مدتی بهشون برسه و لذتشون رو حس کنه. یعنی اول کار لذت بخش نیستن (مثالش میشه همون کتاب 500 صفحه ای نچسب). 

دومین مشکلش هم اینه که برای رسیدن به لذت های عمیق باید از یه سری لذت سطحی و سهل الوصول چشم پوشی کرد. پس همیشه این نگرانی با آدم همراهه که نکنه برم و از اینجا رونده و از اونجا مونده بشم...نکنه لذته نباشه. 

و وقتی توی جامعه دموکراتیک شما این دوتا مورد، آزادانه کنار هم قرار بگیرن، در واقع شما دارید کار خودتون رو برای انتخاب علاقه عمیق سخت تر می کنید. 

شاید هوشمندانه ترین کار اینه که زمینه رو برای انتخاب لذت عمیق تر فراهم کنید. چون طبق حرف هایی که توی پست زدید خودتون هم می دونید که خوندن اون کتاب بهتر از چرخیدن توی شبکه های اجتماعیه و لذتش هم به مراتب عمیق تره. 

روش فکر کنید...و بعد حرف هاتون رو می شنوم ان شاءالله :) 

پ.ن: ببخشید طولانی شد.