ان‌شاالله که اوکیه، در واقع به نظر میاد اوکی هست دیگه، اینطور که شما می‌فرمایید.

چه روز سختی رو گذروندی، ازونایی بوده که از صبح دنیا از دنده ی کج بلند شده:|

سلام

إن شاءالله که همه چی زود اوکی بشه و شما هم خیالتون راحت بشه و زودتر به خواسته‌تون برسین :)

ولی جانا سخن از زبان ما می گویی...منم این بدقولی ها و اتلاف تایم هارو خیلی داشتم خیلی... من هم تا دقیقا خودمو تو اون مکانی که میموام نبینم باورم نمیشه همه چی درست شده..

مثال عینیِ این بدعهدی هام امروز بوده..با یه استادی ساعت ۱۰ قرار داشتم وقتی رفتم گف بذار کار این خانم و راه بندازم و نیم ساعت دیگه بیا...۴۰مین بعد کارش تموم شد بعد از ۵مین گوشیش زنگ خورد و دقیقا نیم ساعت هم مشاوره تلفنیشونو انجام دادن که دیگه من گفتم دیرم شده و باید به استاد راهنمام هم سر بزنم که سخن کوتاه کرد و ۱۰مین فقط یه مطلب و بهم توضیح داد !!

بعدشم با اون اوضاع رفتم یه بیمارستان دیگه تا استاد راهنمامو ببینم و قبلش هم تماسم و جواب نداد و با پیام اطلاع دادم!

بعد که رسیدم دیدم ای وای نیستن :// و وقتی مجدد تماس گرفتم گفتن وااای من که این موقع نیستم و إن شاءالله یه تایم دیگه و ...

اینا همه در حالیه که من خودم به اندازه کافی و وافی غرق در فشار و استرس دروسم هستم :|||

به به! به به! به سلامتی، مبارک باشه ان شاءالله :).

بد به دلت راه نده، ماشاءالله شرایط باهات جور بوده و ترامپ رفته و بایدن هم که تو روز اول مشکل ورود ایرانی ها رو حل کرد و همه چی ان شاءالله بهتر میشه (استادت تو امریکا بود دیگه؟ کانادا که نبود؟ :دی)

همه چی درست میشه، نگرانیتو ولی کاملا درک می کنم.

یه سال بالایی داشتیم که یه سال قبل از من رفت، اون موقع که پذیرش گرفته بود (برای کانادا) من بهش گفتم خب پس داری میری و ساک جمع کن و اینا. میگفت دخترمعمولی، تا وقتی ویزا کف دستت نباشه، مطمئن نیستی که ویزا بهت میدن. من اون موقع فکر کردم که حالا می خواد مثلا من خیلی هوایی نشم که چرا من هنوز پذیرش ندارم و این حرفا. ولی بعدا خودم به همون شرایط رسیدم. هول و ولای ویزا واقعا خیلی سخته.

ولی اکی میشه. سعی کن از این آخرین روزهای با خانواده ات بودن و تو ایران بودن حسابی استفاده کنی. آش رشته و اگه اهل کله پاچه ای، بخور حتما که بعدا گیرت نمیاد. قرمه سبزی هم زیاد بخور :))).

یادم نمیره، یه بار رفته بودیم پست دی اچ ال یه چیزی رو پست کنیم. یکی اومده بود، بسته شو که جواب ویزاش بود (در واقع پاسپورتش بود که از کشور همسایه اومده بود دیگه، آمریکا و کانادا که سفارت ندارن تو ایران) می خواست بگیره. نمیدونم الانم سیستم اون جوریه یا نه ولی اون زمان واقعا تا وقتی باز نمی کردن بسته رو، نمی دونستن جواب ویزاشون چیه. یعنی تو سایتی جایی نمی زدن مثل اینکه.

کارمندای پست فقط منتظر بودن طرف باز کنه و ویزا توی پاس طرف باشه و اونا شیرینی بگیرن از طرف :))) ولی خیلی لحظه ی قشنگی بود وقتی آقاهه باز کرد و ویزاش توی پاس بود و همه رو خوشحال کرد.

حالا ان شاءالله تو هم وقتی ویزاتو گرفتی، همه ی دور و بری هاتو خوشحال می کنی کلی :).

--

فکر کنم کامنتم از خود پست طولانی تر شد :/! ببخشید :)).

آرزوی موفقیت دارم

حسنا جان، اول از همه بهت تبریک میگم. میدونم که ذهنت درگیر مراحل بعدی هست، ولی همین مرحله، یکی از بزرگترین مراحل هستش.

دوم اینکه امید من اینه که باقی مراحل ویزا، پرواز و تحصیلت در امریکا هم عالی و بدون مشکل پیش بره‌.

ولی میخوام بهت بگم، از لابلای نوشته هات، من دختری قوی و توانا دیدم که همه ی چالشها رو پشت سر میگذاره، حتی اگه اون چالش انرژی زیادی بگیره.

میخوام بگم حتی اگر مشکلی پیش بیاد (که نمیاد) تو برای حلش راهی می سازی.

من تجربه ی ریجکت شدن ویزای دانشجوییمونو دارم. ولی اون ما رو متوقف نکرد. 

من خواننده خاموشت بودم و همیشه تحسینت کردم، البته در دل. 

همیشه شاد و موفق باشی.

من که نمی خواستم برم آمریکا هم همه ی این استرس ها رو داشتم. 

۲-۳ از همکارای من فقط میدونستند که من میخوام بیام استرالیا بقیه فقط فکر میکردن که قراره یه مرخصی یک ماهه برم. چون من حتی اطمینان نداشتم وقتی رسیدم سیدنی تو فرودگاه راهم می دن بیام تو یا نه!

همکارم که مسیول امور اداری و امین من بود این نگرانی رو میدونست و خب اونم بهم حق میداد نگران باشم. دو روز بعد از اینکه رسیدم بهم پیام داد رسیدی؟ راهت دادن؟ همه چی خوبه؟ :)) 

یعنی میخوام بگم این فکرها به عنوان یه ایرانی طبیعی هست. ولی خب خدا رو شکر الان شرایط آمریکا بخاطر اومدن بایدن هم شد مثل بقیه کشورها و شاید بهتر از بقیه جاها.

بعد هم تو خدا رو شکر تا شروع سال تحصیلی خیلی وقت داری. ویزات رو میگیری و کلی کار دیگه هم باید انجام بدی. فقط سعی کن از لحظه هات به خوبی استفاده کنی. همین. 

عزیزم تبریک میگم دست راستت روی سر من :) 

باز هم تبریک

حسنا:) مبارک باشه

ان شاء الله که همه چی خوب پیش میره

عاقبتت بخیر باشه الهی

برای من بیشتر لذت مکانی جواب میداد که الان بخاطر کرونا تو کار خاصی نمی تونی بکنی. 

من تونم توصیه کنم که سعی کنی به آدمهایی که دوستشون داری بیشتر محبت کنی و بیشتر باهاشون وقت بگذرونی و خاطره خوب بسازی. چون این راهی که میری احتمالا هیچ برگشتی بعدش نیست. تو فقط از این به بعد مهمون خواهی بود. سعی کن از صاحبخونه بودنت استفاده کنی.

و اینکه رانندگی کن تا میتونی :)) تو آمریکا حتما لازمت میشه.  

فرصت کافی برای گواهینامه گرفتن داری🙂

  حتی اگر نمیخوای ایران گواهینامه بگیری بخاطر صرفه جویی در هزینه و کلاس و ... مهم نیست ولی بشین و تمرین کن تا به یه سطح خوبی برسی.