این مدت اتفاقات زیادی برام افتاده. اتفاقاتی که باعث میشه دیگه هرگز نتونم روی دو پا راه برم. ولی میخوام بلند شم. هاروکی در مورد تجربه‌ی فوق ماراتن خودش نوشته بود. بعد از سی‌و‌چهار مایل همه چیز تغییر میکنه. از انسان بودن خارج میشی. ماشینی هستی که حرکت میکنه. هیچ احساسی نداری. نه خستگی، و نه خوشحالی. حتی بعد از رد کردن خط پایان هم حسی نداری. پایان معنی‌ای نداره. تو فقط می‌دوی. ماشینی هستی که می‌دوی. 

زندگی من، امشب از سی‌و‌چهار مایلی گذشت. به وبلاگ بر‌می‌گردم. اینجا فوق ماراتنه.