چه میشه کرد؟
سه شنبه, ۷ ارديبهشت ۱۴۰۰، ۰۱:۲۷ ب.ظ
باز کلاف دنیا به هم پیچیده. و میدونید چیه، هر دفعه اینجوری یهو تو کارم گره میفته، حس میکنم نکنه من یه اشتباهی کردم؟ نکنه یه کاری کردم که تقاصش این شده؟ هی هم به خودم میگم اینجوری نیست و اینجوری فکر نکن ها، ولی نمیدونم این چیه تو کله من افتاده! کی اصلا بهمون یاد داده اینجوری فکر کنیم؟ حالا این هیچ. بذارین بگم چی شده.
خب پروازای هند و پاکستان رفته رو هوا. یعنی ایران اجازه نمیده کسی از این کشورا وارد ایران بشه. بعد بچه ها الان رفته ن اونجا، و حالا نمیتونن برگردن. بعضیا هم میگن پرواز رفت مشکلی نداره، چون ترانزیته (یعنی شما نمیری پاکستان، میری یه کشور ثالثی، بعد ازونجا میری پاکستان) اما برگشت همچنان مشکل داره. فعلاً مثل اینکه مرز زمینی بازه. و راه دیگه شم اینه که برن ترکیه و 14 روز اونجا قرنطینه شن و بعد ایران اجازه میده وارد بشن ( در صورتی که در تمام این رفت و آمده تست PCRشون هم منفی باشه) این حالا یکم کلاً همه رو نگران کرده. و من فقط شانس آورده م که بلیطمو خریده بودم، وگرنه دیگه الان بلیط هم نمیفروشن هواپیماییا کلاً. برا همین هنوز معلوم نیست پروازا تا کی ادامه داره و ممکنه قطع بشه یا نه. ولی بازم جای امیدواری هست.
اما، من گفته بودم که با یه خانومی هماهنگ کردم و با هم داریم میریم. بعد امروز بهم پیام داد، گفت که سفارت پاکستان بهش زنگ زده و گفته تا یک سال دیگه کلا به کسی ویزا نمیده. سفارت پاکستان هم چند تا هست تو ایران. من از بقیه بچه ها پرسیدم تو گروه، اونا گفتن که تهران هنوز ویزا میده و مشکلی نداره. بعد بهش گفتم و گفت که پس از تهران اقدام میکنم. و البته در مورد اینم حرف زدیم که حالا اگه فوقش نشد از دوبی اقدام می کنیم. بعد الان بهم پیام داد و گفت که من دیگه کلاً پاکستانو بیخیال شدم، چون خیلی اوضاعش نامعلومه، برا دوبی اقدام کردم. و اینجوری شد که دوباره همه چیز به هم پیچید!
دوباره باید دنبال همسفر بگردم. نمیدونم منم الان وقت دوبی هم بگیرم یا نه. چون دوبی وقتاش خیلی دیره، و درخواست های اکسپدایت (یعنی اینکه وقتتو جلو بندازن) رو هم رد کرده این هفته. بنابراین اگر اگر اونجا وقت بگیرم، قطعا به این ترم نمیرسم. و اینکه باز باید کلی پول بریزم برا وقت گرفتن دوباره!
فعلاً میگم صبر کنم، ببینم چی میشه. بعد انقد دیگه ذهنم درگیره که صدابیزاریم بهتر شده. چون هر دفعه صداهای آزاردهنده میان و مغزم میخواد بگه "اه اه باز این صدا اومد" یه چیز دیگه تو مغزم میگه که "خوشبحالت بخدا که دغدغه ت این چیزاست! ولکن بابا! من دارم به چی فکر میکنم تو به چی!"
مامانم هم هرروز میاد میگه پاکستان بسته شده! وای حالا چیکار کنیم؟ اگه فلان شه چی میشه؟ بعد من باز باید بشینم اونو آروم کنم و توجیه کنم که نه بابا چیزی نیست و درست میشه و مشکلی پیش نمیاد. انگار که من مامانم و اون بچه منه! :)))) ولی خب، اوکیه. چون واقعاً جای نگرانی نیست. همینطور که تا حالا همه چیز درست شده، بعدشم درست میشه. و دیگه دارم به پلن سی هم فکر میکنم که ممکنه اصلاً بمونم اینجا ارشد*. چه میشه کرد؟
* الکی میگم. بهش نمیتونم فکر کنم. فکر کردن بهش حالمو بد میکنه. چون فقط که درس نیست، باید هزارتا چیز دیگه رو هم دنبال بکشم. آه...
تا جایی که من خبر دارم دانشگاه‌ها بخاطر اوضاع کرونا خیلی ملاحظه میکنند. احتمالا اگر دو سه ماه اول سمستر از ایران درس بخوانی مشکلی نداشته باشند. خیلی از دانشجوهای دانشگاه‌های ما در هند و چین گیر کردند بعد از کرونا و از همانجا درس خواندند. تو Admission گرفتی. قرار نیست Admission را ازت پس بگیرند که. فوقش درسها/کار را آنلاین شروع میکنی و با چندماه تاخیر میری. نگران نباش :*