از بین گفتگوها فقط فرصت کردم میز اقتصادی جلیلی و پزشکیان رو گوش بدم. یه چیزی که متوجه شدم اینه که شرایط کشور پیچیده‌ست و حل مسائل به سادگی‌ای که بعضیا فکر می‌کنن نیست. از نظر اقتصادی حداقل. مثلاً یه جا کارشناس برنامه گفت رئیس جمهور باید برا ناترازی بنزین در عرض ۶ ماه یه طرح بده. و بحث شد که می‌خواین قیمت بنزین رو بالا ببرین یا ثابت نگهدارین. اگه بالا ببری مردم ناراضی می‌شن. اگه نگهداری پولشو بهرحال دولت میده و از جیب بیت‌الماله. در عین اینکه واردات بنزین خروج ارز هم هست و ارزش پولو کمتر می‌کنه. اگه بخوای خودرو خارجی وارد کنی، اونم خروج ارزه، و حالا این وسط باید ببینی چی به چیه. می‌خوام بگم یه رساله‌ی دکتری لازمه که یه نفر یه طرح پیشنهاد بده. جدای از اینکه رئیس جمهور چرا باید تو شیش ماه چنین انتظاری ازش بره. حالا اینکه یکی بیاد تو یه متن کوتاه بدون حساب کتاب ریاضی بگه واضحه باید فلان کار انجام بشه ساده‌انگاریه.

این روزا از این تحلیلای ساده‌انگارانه زیاد می‌بینم. یا آدمایی که اصول آمار رو بلد نیستن و نمودارهای فریب‌کارانه نشون می‌دن. مثلاً استناد می‌کنند که دولت آقای رئیسی تورم رو کاهش داد. خب دولت مرحوم رئیسی همچنین دولتی بود که انتشار نرخ تورم ماهانه‌ی مرکز آمار رو مدتی متوقف کرد و فقط از بانک مرکزی اجازه‌ی انتشار آمار رو داد. حالا این یه مثاله. اونطرفیش هم وجود داره. فقط غرض اینکه دلسرد می‌شم از شنیدن و دیدن بعضی تحلیل‌ها، و رمق و وقت بحث کردن هم ندارم. اینجا یه مدت خاموش بود گفتم روشنش کنم. خدا عاقبت همه‌ی ما رو به خیر کنه.