سلام...

من بخشیدم. خیلی سعی کردم ببخشم.

گفتم من حق خودمو میبخشم خداجان شمام منو ببخش...

اگر دیدی کسی که بدی کرده باهام آدم شده، بگذر ازش اگرم صلاح دیدی نگذری نگذر ولی من حقمو بخشیدم.

خیلی سخت بود. هنوزم گاهی یادم میره بخشیدم! میخوام نفرین کنم که یادم میاد بخشیدم -_-

اما اینجوری بهتر بوده برام چون دیگه کسیو مقصر نمیدونم...

راستش اینجوری بهش فکر نکردم...

من فقط به اِرحَم تُرحَم فکر کردم

بخشیدم ک خدا منو ببخشه...

همین

کاملا میفهمم چی میگی حسنا خانوم....

ان شاءالله برسی

دعا میکنم قبل اینکه به اونجایی که میگی برسی بهش برسی... الهی موفق باشی همیشه

اما اینو یادم رفت بگم

همین که به این مرحله ی سپردن انتقام به خدا رسیدید خییییلی خوبه

موفقیتاتون روز افزون

کار درستی میکنی حسنا جان

بایست از این خشم ها و ناراحتی ها گذشت. یعنی عبور کرد. ولی حق داریم نبخشیم وقتی طرف اصلا تقاضای بخشش نکرده. حق داریم فراموش نکنیم اون موردی رو که دوباره پاش بیفته همون کارو میکنه. 

ولی نبایست برای خودمون جهنم درست کنیم از دلخوری بقیه. 

من هم از خیلیا گذشتم. یعنی عبور کردم ازشون. اصلا نمیخوام فکر کنم با من چه کردن و الان تقاص پس دادن یا نه. شاید خدا نخواد حتی توی دنیا مجازات کنه. ولی میدونم بی جواب نیست. 

ما وقت برای اینطور هدر دادن نداریم. برای فکر کردن به بدی بقیه در خصوص خودمون. ما بایست فقط بریم :) بایست زندگی کنیم به معنی واقعی. 

سخت بود تا برسم به این نقطه ولی خدا رو شکر چند ساله رسیدم. اصلا اون ادمها از ذهنم پاک شدن انگار. بی تفاوت بی تفاوت شدم بهشون. خدا رو شکر.

خدا رو شکر کن که زود رسیدی. افرین بهت

افرین. خیلی خوبه.

البته بگن من نبخشیدم ها:دی

یعنی اون دنیا اینطوری نیست که بگم فدای سرت این بلایی که سر من اوردی. اصلا.

ولی این دنیا، رها کردم فکرشون رو. عبور کردم ازشون. در عین اینکه فراموشم نشدن که بگم الان دوباره ازشون ضربه میخورم. نه حواسم هست بهشون و شناختی که به بهای سختی به دست اومده‌. 

ولی دیگه اون ادم نمی تونه منو ناراحت کنه. نه در گذشته نه حال. قشنگ عبور کردم ازش. نه نفرین میکنم نه منتظر انتقام خدا در این دنیام نه خودم میخوام تلافی کنم. واگذارشون کردم به خدا. همین طور خودمم سپردم به خدا. نمی تونم درست توصیف کنم ولی خیلی بهترم این چند سال اخیر. 

شاید کلیشه ای باشه این حرفم ولی واقعا با داشتن حس نفرت یا انتقام نسبت به کسی که ازش خبر نداره بیشتر از هرکسی خودمون صدمه میبینیم من تونستم اینکارو بکنم به تو پیشنهاد میکنم حتی اگه نمیخای ببخشی لا اقل سعی کن فراموش کنی

همینایی که محبوب جان گفت.

حیف ما و وقت ما نیست که به خشم و نفرت بگذره! مثل این می مونه که یکی بهت چاقو بزنه و تو برای اینکه از طرف انتقام بگیری بگی میخوام چاقو تو بدنم بمونه بفهمه با من چیکار کرده! خب اینجوری اونی که چاقو زده چه تقاصی پس میده؟!! یا بودن اون چاقو چه کمکی به من میکنه؟؟ 

به نظر من وقتی که آسیبی که به من وارد شده جبران نشده بخشش بی معنی هست ولی خب دلیلی هم نداره من نمک بگیرم دستم و بپاشم روی اون زخم باید به خودم کمک اون آسیب خوب بشه و بهترین راه فراموشی هست و البته با حفظ درسهایی که از اون آسیب گرفتیم.