این باز زیستن رو‌ من هم نمی‌دونستم

الان که فهمیدم می‌بینم آزاردهنده‌هاش خیلی زجر آورن ولی قسمت های خوبش هم خیلی شیرینن،هرچند برای من پیدا کردن خوب‌هاش کمی سخت شده

(غرغرو و مظلوم نما شدم،ناشی از اینه)

این پدیده‌ی موقتی و مسافر انگاشته شدن رو منم تا حدی باهاش مواجهم

اوایل خیلی بهم بر‌می‌خورد،الان یه حس جالبی بهش دارم 

(هرچند هنوز هم گاهی در لحظه رفتارها برام آزاردهنده هستن)

یه عدم تعلق و سبک‌بالی دوست داشتنی‌ برام ایجاد کرده

قلم نوشتنت بسیار خوشگله نورا. احسنت به تو...

احساس باز زیستن احساسیه که فکر کنم هممون تجربه اش کردیم. حرف زدن درموردش بعضی وقتا هیجان انگیزه. این که میدونیم برای چه حالمون بده. آره دختر چون فلان وقت این اتفاق افتاد من از این چیز بدم میاد.

عطر یه بنده خدایی رو، هرجا استشمام کنم ناخودآگاه لبخند میزنم و غم مینشینه توی دلم. چون هم دوستش داشتم هم نتونستم دوست خوبی براش باشم و یه حالت دوگانه ای دارم نسبت بهش.

الان باززیستی دیگه ای به ذهنم نمیرسه.

یه سری چیزا میره تو ناخودآگاه آدم.

معمولا هم ما انکارشون میکنیم!

ولی خب ناخودآگاه به وقتش می کشدش بیرون می زنتش تو صورتمون😒😏