یک غمی روی دلم هست، خدا میداند

که چه‌‌ها می‌رود از ذهن و چه‌ها می‌ماند

زخم‌هاییست که در آینه‌ام پیدا نیست

می‌چکد درد، ولی خاطره‌ها می‌ماند

راه‌مان از هم اگر دور و جدا نیست، چرا

هرچه من می‌دوم این فاصله‌ها می‌ماند؟ 

می‌دهی وعده‌ی آسانی بعد از سختی

آخرش می‌روم و این گله‌ها می‌ماند