حدود ۵۶۴ صفحه نوشتم و پاک شد‌. چون بلاگ قابلیت ذخیره‌ی خودکار ندارد :) 

ولی خب کل حرفم این بود که: 

۱. "دسترسی به ایکس" نسبت عکس دارد با "لذت بردن از ایکس"

۲. من آماده‌ی بزرگسال بودن نیستم، چون لوس و بهانه‌گیر و نازپرورده‌ بار آمده‌ام. و لذا باید خودم یک دور دیگر خودم را با سختی تربیت کنم که از مشکلات کوچکی مثل "نمی‌دانم غذا چی بپزم" به اضطراب مزمن و تراپیست کشیده نشوم. 

۳. سه راه‌حل برای خودم ارائه دادم: 

- کاهش دسترسی به ایکس‌ها (لغو آمازون پرایم :دی، اجازه دادن به یخچال برای خالی بودن گاهی)

- انتخاب عامدانه‌ی راه‌های محرومانه‌تر (ارزان‌تر سفر کردن، کمتر خرید رفتن، فقط عیدها لباس خریدن :دی )

- انجام کارهای داوطلبانه و معاشرت بیشتر با جوامع محروم

بعد گفتم یک مقاله هم منتشر شده به اسم "اگر پول برایتان خوشبختی نیاورده، احتمالاً درست خرجش نمی‌کنید*" و در آن هم هشت راهکار ارائه داده. دوتایش که با آن‌ها موافق بودم:

- پولتان را برای دیگران خرج کنید

- مصرف کردن را به تاخیر بیندازید

بعد گفتم یک پادکست در مورد The art of savoring یا هنر مزه‌مزه‌ کردن (؟) گوش می‌دادم و داشت می‌گفت مثلاً برداشتم بچه‌هایم را بردم کافه و در فضای ملایم و آرام نشستیم و کتاب خواندیم و لحظاتمان را مزه‌مزه کردیم. ولی من فکر می‌کنم دقیقاً اشتباه همینجاست و این دقیقاً اشتباهی است که من هم بارها مرتکب شده‌ام، که فکر می‌کنم جایزه دادن به خودم و کافه رفتن خوشحالم می‌کند. خیر. این همان "خوشبختی در دسترس" است و قبل‌تر اشاره کردیم که "دسترسی" و "خوشبختی" رابطه‌ی عکس دارند. بنابراین اگر از صبح تا غروب رفتی وجین و آخر سر همانجا سر زمین آتش روشن کردی یک چای بی کیفیت خوردی آن چایی از قهوه در کافه لذت‌بخش‌تر و از لحاظ هنر لذت‌بردن از لحظات، بسیار هنرمندانه‌تر است. ولی اینکه امروز تصمیم بگیری بروی کافه و نیم‌ ساعت بعد در کافه باشی همان باتلاق دسترسی است. 

حالا منظورم این نیست که همه برویم سر زمین وجین کنیم، منظورم همین است که "مصرف را به تاخیر بیندازیم". و بچه‌هایمان را طوری تربیت کنیم که استقلال و مسئولیت بزرگسالی باعث اضطراب و مشکلات روحی در آن‌ها نشود. 

و البته من حالا درک می‌کنم که چرا مینیمالیسم به وجود آمده و طرفدار پیدا کرده. چون آمریکا حقیقتاً مهد دسترسی است :)) [البته که good for them و احسنت بهشان و من همچنان طرفدار کاپیتالیسمم و نیایید از این حرف‌هایم در مذمت کاپیتالیسم سواستفاده کنید :) من خوشحالم که دغدغه‌ی جوامع انسانی به اینجا رسیده و این چیزی است که همین فراوانی فراهم کرده.]

* If Money Doesn't Make You Happy Then You Probably Aren't Spending It Right.